Wolskie Rotundy to miejsce, które od lat wzbudza ciekawość warszawiaków, choć dla większości pozostawało ono niedostępne. Znane raczej ze słyszenia, rotundy skrywają fascynującą historię oraz niezwykłe walory architektoniczne, które przyciągają miłośników miejskich zabytków.

Okrągłe, ceglane budynki, wybudowane w 1888 roku jako część Gazowni na Woli, stanowiły niegdyś kluczowy element warszawskiej infrastruktury. W ich wnętrzach znajdowały się ogromne, metalowe zbiorniki służące do przechowywania gazu wytwarzanego ze spalania węgla kamiennego. Rotundy, wykonane z cegły, zachwycają swą architektoniczną formą, bogatymi detalami oraz licznymi oknami, które nadają im niepowtarzalny, intrygujący charakter.

Podczas II wojny światowej gazownia, mimo licznych nakazów ze strony okupanta, kontynuowała produkcję. W końcu jednak niemieckie wojsko zajęło teren zakładu. Część pracowników została aresztowana, a pozostali – wraz z rodzinami – deportowani. Niemcy zdemontowali i wywieźli wyposażenie przemysłowe, a budynki zaminowali, choć na szczęście nie zdołali dokonać detonacji ładunków.

Po wojnie przystąpiono do odbudowy gazowni. Już w czerwcu 1945 roku ponownie uruchomiono produkcję gazu na Woli. Rotundy służyły swojemu pierwotnemu przeznaczeniu aż do lat 70. XX wieku, kiedy to w Warszawie rozpoczęto dystrybucję gazu ziemnego za pomocą rurociągów. Od tego czasu budynki pozostawały nieużywane, a kolejni zarządcy obiektu przedstawiali różne plany na ich przyszłe wykorzystanie.

Dziś, choć rotundy nie pełnią już swojej dawnej funkcji, pozostają niezwykłym elementem miejskiego krajobrazu. Aby dowiedzieć się więcej o ich fascynującej historii, serdecznie zapraszamy do Muzeum Gazowni Warszawskiej, gdzie przewodnicy z pasją opowiedzą o losach tej zapomnianej perełki na mapie stolicy.